Wijkkrant

Spijkerkwartier& Spoorhoek
14e jaargang/nr 68/juli 2010

"Tuinen reizen van Spijkermakersstraat naar Spijkerkwartier en verder"

Stadslandbouw is weer helemaal in. Ook voor mensen zonder eigen tuin of volkstuin. In juni reed beeldend kunstenaar Annechien Meier met haar vriend Joost, twee tractoren en twee mobiele volkstuinen van Den Haag naar Duitsland. Tijdens de reis kwamen de tuinen ook in het Spijkerkwartier. De redactie van de wijkkrant nam een kijkje. 
Na een reis met pech onderweg staan op 13 juni 2010 de twee grote tractoren van Annechien Meier met mobiele volkstuinen op de parkeerplaats achter het Musis Sacrum. Eigenlijk zouden ze blijven logeren op het pleintje tussen de bomen bij het Velperpoort station maar dat was veel te klein. Zoals Annechien op de nieuwspagina op haar website schrijft: 'De plek die voor ons was bedacht was een klein driehoekig pleintje met teveel bomen. Hier komen we nooit op!'


Er is een gesprek gepland met Toos Poels (oprichter van de Spoortuin) en later op de avond een tocht langs alle openbare tuinen in Spoorhoek en Spijkerkwartier. Alles wordt vastgelegd op film en de bezoekers zitten onder het genot van een kop thee op of naast de aanhanger. Bij de tocht langs de tuinen gaat iedereen te voet mee en zien we hoe Annechien en de mensen die mee zijn onder de indruk zijn van de schoonheid van al deze tuinen. Als wijkbewoners wordt ons ineens weer duidelijk hoe bijzonder dit eigenlijk is. Annechien schrijft het volgende over dit bezoek: ' 's-Avonds gesprek en daarna wandeling onder leiding van Toos Poels door negen semi openbare tuinen in Arnhem. Vooral Watertuin en Ecotuin zijn onvergetelijk mooi.'

 

Sociale interactie 
Annechien Meier: 'Ik ben met dit project begonnen omdat ik het belangrijk vind dat gemeenten zien dat er behoefte is aan stadstuinen en volkstuinen. Vaak zie je dat tuinen verdwijnen, bijvoorbeeld door herstructurering. Ik probeer die tuinen weer op de kaart te zetten. 
Groen in de stad moet meer zijn dan een grasveldje. Het moet interactief zijn. Groen waar je echt iets mee kunt doen. Groente kweken, insectenkastelen bouwen. Zo'n tuin wordt een ontmoetingsplek in de wijk. Het brengt mensen bij elkaar. Die sociale interactie staat altijd centraal in mijn werk als beeldend kunstenaar.

 

Dit project is in 2006 begonnen op twee locaties in Den Haag. In de wijk Transvaal gingen wij met Turkse en Pakistaanse dames groente kweken. Allemaal soorten die ik nog niet kende. In Ypenburg kweekten de kinderen tomaten, bonen en rode bloemen. Elke tuin bestond uit twee helften. Na het eerste jaar werden die helften uitgewisseld. Zo kregen Ypenburg en Transvaal allebei een helft van elkaar. Dit jaar kwam het moment om het mobiele karakter te versterken en de discussie aan te gaan op landelijk niveau. Daarom ben ik met een van de mobiele tuinen uit Den Haag op pad gegaan.


Een mobiele tuin bestaat uit twee delen en moet ook in twee delen worden vervoerd. Daarom rijden wij met twee tractoren. De eerste stop is Utrecht, daar zijn we ontvangen door een school op Kanaleneiland. De volgende stop is Arnhem. Ik heb ervoor gekozen om Arnhem aan te doen door jullie verhalen over de tuinen in het Spijkerkwartier. De eindbestemming is het Nerotalpark in de stad Wiesbaden. Daar gaan kinderen uit de omgeving de tuin onderhouden. Na de zomer brengen wij de tuin naar een kasteel in de buurt voor een volgend project. 
Ik hoop dat dit project leidt tot structurele aandacht voor dit soort plekken in de stad. Dat de voorzieningen niet tijdelijk blijven maar permanent worden. Op het binnenplein van Pander in Den Haag, de Spijkermakersstraat waar ik woon, is dat nu gelukt. Die tuin is helemaal opgebouwd uit kleine en grotere vierkanten en dat zijn allemaal groentetuintjes geworden van de Panderbewoners.'


Stadsoases 
Voor meer over Annechien Meijer en de Pandertuin in Den Haag, zie het rapport van Lex Kwee & Jeanet Hacquebord over Stadsoases. In dat rapport (Lex Kwee & Jeanet Hacquebord, Wonen en werken in de grote groene stad, ISBN 978 90- 472 105 5) wordt behalve voorbeelden uit Den Haag ook het GWL terrein in Amsterdam uitgebreid beschreven.

De groentetuin is op een bewust extreem georganiseerde manier aangelegd in vierkanten en rechte lijnen: een monument voor de Nederlandse volkstuincultuur en het controleren, begrenzen van de nabije woonomgeving. Uit gesprekken met voorbijgangers bleek een levendige volkstuincultuur in Luleå te bestaan.